The Girl

Mijn foto
Rotterdam, Zuid Holland, Netherlands
Laine 19 jaar Rotterdam. Verslaafd aan motoren, beauty en hoge hakken. HBO studente. Sterke mening.

12.04.2011

De man, en een kleine rant.


De man en een rant.

Naar mijn mening zijn mannen prachtige wezens. Als vrouw zijnde ben je al snel zwak en kwetsbaar. Daar heeft de natuur iets moois op verzonnen, een man. Een man die voor je vecht, een soort jager waar men vroeger over sprak.
De man die stiekem jouw dagcrème pikt en vraagt of dat shirt hem dik maakt, die man, die slaan we nu even over. Dat is geen echte man, dat is een soort samensmelting van vrouw en man. Een foutje in de natuur, een foutje van zijn vriendin door hem te vervrouwen.  Dat soort vrouwen snap ik overigens niet, mannen behoren haar te hebben –overal, in mate- en niet een wandelende advertentie te zijn voor  een lady shave. Als je daar van houdt dan stap je maar over op je theeleutmaatje. Of je ziet het door de vingers, dat die homo vriend, nou eenmaal homo is en je zet je kansen op hem in. Die mannen... die  snap ik nog minder, waarom laten jullie dat met je doen? Voor uitleg sta ik open..

De man, ja, ik vind het mooie wezens. Ik vind ze robuust, stoer. Althans sommige, maar de mannen die ik om mij heen verzamel hebben allemaal wel de ‘x-factor’ om het zo te noemen.
Op de een of andere manier heeft elke mannelijke manvriend die ik heb, want ja vrouwelijke manvrienden daar doe ik niet echt aan mee, een mooie auto. En het liefst ook een snelle auto. Je zou al snel denken dat zo’n auto een degelijk ‘verleng’ stuk is. Soms wel, soms niet. Soms is het maar gokken. Dat is een beetje ‘the part of the game’. Ik vraag me wel eens af waarom al mijn manvrienden van die auto’s of motoren hebben. Maar dan komen we weer bij het stuk dat ik een soort magie rondom stoere mannen, jagers ook wel, zie en ik daarom graag bij ze ben want zij hebben ‘het’.

 Ik ben niet het type meisje, vrouw, wat van saaiheid houdt. Hoe sneller hoe beter is mijn motto.
Mijn beste vriendin en ik, wat dan wel weer heel tuttig klinkt, die hadden het er tot voor kort nog over. Wij zijn ergens net vrouwelijke mannen. We hebben het uiterlijk van een vrouw, en natuurlijk het feit dat we heel graag in de weer zijn met poedertjes en dergelijke, maar wij hebben het innerlijk van een man. We houden van snelheid, praten overduidelijk teveel over seks en we hebben een dirty mind waar rent-to-kill niet tegen op kan. Ook kunnen wij gemakkelijk meepraten over onderwerpen waar andere vrouwen zich van de domme houden. Sleutelen, praten over motoren en cylinderinhoud, you name it we talk about it.

Dan komen we ook bij het stuk waar ik allergisch voor ben. Vrouwen, met name vrouwelijke vrouwen. Over de top vrouwen. Over de fucking top ‘ik heb geen idee waar de ruitenvloeistof in moet dus ik ga maar naar de garage hihi ntb hihi chihuahua’ vrouwen. Dat soort vrouwen die hun mannen dagcrème laten pikken, dat soort vrouwen die eisen dat elk lichaamshaartje weg moet. Dat soort vrouwen die in mijn ogen beter een homo kunnen strikken. Een hele vrouwelijke homo, want ik ken geen enkele mannelijke manvriend die dit voor hun plezier doet. Ik geloof er drie keer niks van, sorry manvrienden. Maar als een man aan mij zou vragen of ik mijn beenhaar niet meer zou willen scheren en voortaan aftershave op wil doen, dan zou ik die ook de deur wijzen. Het klinkt misschien raar, maar zat vrouwen doen hun vriend het tegenovergestelde aan. Ik vind dat zielig, ik wil die mannen het liefst op een cursus sturen. Hoe blijf ik een echte man in drie stappen.


Niet dat ik niet vrouwelijk ben hoor. In tegendeel, ik ben niet het type ‘truckersvrouw’ die een broodje bal gehakt van de Aldi weg schrokt en het in haar maag laat mengen met een goedkoop biertje. Ik hou daarentegen wel weer van hardstyle maar goed waar was ik? Oh nee, ik zit heerlijk ‘mooi te zijn’ met een wijntje en hoge hakken aan. En ik ben heel erg tevreden met mijn vrouwelijkheid. Heerlijk, even heerlijk als het geluid van een jankende R1 die voorbij komt rijden, even heerlijk als dat mooie neusje van een BMW 628 CSI.

Zo wil ik mijn man ook. Een hart wat overloopt van liefde aan motoren en auto’s. Een man die wel bier kan drinken en kut kan roepen zonder dat er een vrouw flauwvalt in zijn bijzijn. Een man waarbij ik in zijn armen kan verdwijnen, maar die ik ook stevig vast kan houden achter op de motor. Een echte grote mooie stoere man, zonder ladyshave.

10.05.2011

Er was eens

Er was eens een heel klein meisje. Met blond haar en fel blauwe ogen. Een meisje die riep 'Ik word Emma van de Spicegirls' Dat meisje speelde buiten en genoot van de kleine dingetjes in het leven. Pannenkoeken eten , met de hond spelen of langs Fermina dr huis gaan en buiten spelen. Klimmen in een klimrek en niet naar boven durven en als ze dat al deed, dan niet meer naar beneden durven.
Dat kleine meisje had een heel beschermd huisje. Mama en papa en zus thuis. Het was fijn , de zomers duurden eindeloos en de winter was nooit koud, winter was kerst.

Maar zomers werden korter en winters werden guurder. Het huis ging niet weg, de mensen er in wel. Opgroeien noemen ze dat. En op een gegeven moment kon ze niet meer roepen dat ze bij de Spicegirls wilden horen dromen moesten dromen blijven. Kleine meisjes worden groot.

Maar dat grote meisje, ik, bleef wel dromen hebben. Niet in de vorm van die van vroeger. Maar ze waren er wel. Doelen maken en die proberen te behalen.

De havo kwam, scholen kwamen voorbij, er kwamen nieuwe mensen. Nieuwe ervaringen om op te doen. Fijn kan je dat noemen, ik vond het eng. Ik koester het kleine meisje in mij, ik kan terug verlangen naar die beschermde periode in mijn leven. Iedereen heeft een kind in zich. Dat moet je waarderen, terug kijken op situaties is fijn maar je moet eenmaal doorgaan als je ergens mee bezig bent.

Ambities heten de dromen van vroeger. Wat wil je, wie ben je. Ik weet wel wie ik ben, alleen om er werkelijk achter te staan is een hele strijd geweest. Wat wil ik? Het vertrouwde natuurlijk! Maar ik studeer, woon bij mijn moeder en ben 'jong volwassen'. Dus het vertrouwde van vroeger moet ik maar het vertrouwde van nu maken. En dat is n hell of a job. Maar ik ben er..

9.19.2011

Vaarwel.

Zijn shirt glijd door mijn handen -fuck-. Waarom heb ik dit nog in mijn kast liggen?

Als resultaat van een opruimwoede heb k alles wat in de kast lag, er uit gegooid. Ik wilde de deuren open slaan en een soort walhalla aan kleding aan treffen en geen oorlogsgebied. Dat is gelukt, het oorlogsgebied was verplaatst naar de grond. Zodoende vouw ik alles op en wil ik alles bij elkaar leggen, topjes hier, shirtjes daar. Maar zo ongeordend als ik af en toe in mn hoofd ben, lukt dit mij steevast niet. Het ligt netjes opgevouwen, daar ben ik al blij mee. Een schouderklopje voor mijzelf I must say.

Langzamerhand wordt de stapel kleiner, en op dit soort momenten denk ik aan nja alles behalve mijn kleding. Oninteressant. Totdat ik ineens zijn trui tegen kom, en n shirt - fuck fuck- en nog een shirt. -Jezus Christ-.
Zo dom als ik ben snuif ik de restanten van zijn geurtje op. Hm, still as the usual. Fijn, het doet me denken aan toen alles nog nieuw was. Fijn.. dat waren de woorden die door mijn hoofd spookten. -Fuck-.
Nee ik moet dit niet eens denken, snel prop ik het shirt op, pleur het in een hoek met de rest wat ooit van hem was. Nouja is, maar het behoorde tot mijn kast.
Zoals ik afscheid van hem nam, neemt mijn kast nu ook afscheid. Geen dingen van 'ex' er in leggen. Weggooien. Rituteel verbranden.
Maar ik ben aardig, dus ik ga het terug geven.

In mijn ooghoek zie ik een fotolijstje -Oh God-. Jep er zit nog een foto van hem in, en een tekstje. Van toen ik nog verblind was voor hem en niet wist wat de 'schade' zou zijn. Ik frommel de achterkant eruit en zie tot mijn verbazing een foto van mijn Aerox en die van Kirsten, er viel een last van mn schouders af. Omgedraaid, achterkant er weer in gepropt en opgehangen.
Stiekem priemt de foto nog in mn ogen, niet aan denken Lain. Dat is niet slim.
Het is voorgoed voorbij, en daar ben ik tevreden mee. Ik heb iets nieuws, een nieuwe start. Ik heb geluk gevonden. En die is goed voor mij. Dat weten de mensen die t moeten weten ook.

Vaarwel shirt en foto. Vaarwel herinneringen, tot nooit meer ziens. Ik ben nieuwe aan het maken.

8.21.2011

Decibel 2011


Gister was het dan eindelijk zo ver, na twee maanden wachten gingen we Decibel toe.
Een paar dagen van te voren was ik echt een stuiterbal pur sang, elk hardstyle nummer ging op volume 100 en mijn beste vriendinnetje en ik hebben hét hakfilmpje wel twintig keer bekeken.

Eenmaal op Decibel aangekomen, renden we meteen naar Pussylounge maar we moesten eerst de rest zien te vinden. Echt heel fijn, die staat daar en jij bent aan de andere kant van het festival. We hebben echt elke tent voorbij zien gaan zonder de rest (ons groepje ) te vinden. Die stonden uiteindelijk bij Euphoria, waarna Kirsten en Ik samen met vrienden van ons, dus weer een ander groepje, naar de Main zijn gelopen -het was toen al kwart over 5 geweest- en los te gaan bij Headhunterz. Ik had een bandje gekregen van iemand, die je krijgt als je 6 biertjes had gekocht, waar Decibel 2011 op stond. Maargoed die moest weer terug. Bij de Main was het super druk, en heet. De zon stond echt op ons gericht, het was een sauna met goeie muziek.

Kir en ik liepen al snel terug naar Euphoria om weer even wat dansjes in de strijd te gooien, natuurlijk met een ijsje want die hebben we verslonden gisteren. Nick kwam ons ineens tegemoet lopen want toen wij weggingen bij de Main kreeg ik ineens een smsje dat hij daar was, nou dat eind gingen we dus echt niet meer lopen! We wilden los gaan op de muziek. Nick verkondigde dat 'Aint No Body' werd gedraaid bij de Main en we echt wat hadden gemist, eigenwijs anyone? Dat nummer is echt heerlijk en Kir en ik waren echt aan het stuiteren op dat lied op de heen weg. Echt jammer dat we dat hebben gemist.

De tijd ging supersnel voorbij en na wat gehak bij Pussylounge -de tenten stonden dicht bij elkaar en pussylounge was open air- hebben we een stukje pizza -nja vet met een beetje pizza- gegeten en even bij een boom neer gezeten. Waar uiteindelijk heel veel mieren rondliepen. Gelukkig zei Nick dit pas nadat we wegliepen 'Oh er was een mierennest daar'. Fijn!
Onze voetjes hielden het niet heel erg meer maargoed, je moet gewoon doorgaan! En nuchter, want 90% wat daar rondliep gebruikt wel, is het nog iets erger.

Uiteindelijk bleven Kirsten en Ik bij pussylounge staan, nja eerst in de buurt ervan want we gingen even chillen op de brug die Euphoria en Pussylounge verbond. Ik zat heerlijk toen k was mensen tegen kwam van mijn middelbare school en hup 'Ja mee naar Pussylounge jullie'. Toen stonden we helemaal vooraan bij Korsakoff. Echt een super toffe ervaring, na weer een ijsje te hebben gegeten gingen we weer op 'de brug' zitten, naast mij stond een man. Nja een stukje van mij af dan.
Die stond 'als een baas' op de brug toen hij ineens -en ja ik keek op dit moment naar hem- flink over zn nek ging in het water. WAAROM moet ik altijd omkijken als er iets gaat gebeuren ? Ik word echt panisch van mensen die kotsen dus moest mezelf weer eventjes bij elkaar rapen.

Kirsten en ik gingen weer terug naar Pussylounge en Nick ging naar de Main naar de rest van onze groep, Paul Elstak zou namelijk beginnen met draaien -na Korsakoff kwam Mental Theo, echt helden!- en ik zou een vriend van mij zien bij Paul Elstak. Kirsten kwam op het geweldige plan om wat te drinken te gaan halen, nja dit duurde onderhand zo lang en de muziek werd alsmaar beter dat ik maar besloot om uit te rij te gaan en in mn eentje -ja ik was echt nuchter hoor- te gaan 'dansen' aka 'hakken' op de happy hardcore nummers die voorbij kwamen. Onder andere ging k helemaal los op 'your smile' en 'have you ever been mellow'. Arme Kir stond nog steeds in de rij en nadat ze eindelijk dr drinken kreeg zijn we samen met overvolle bekertjes helemaal los gegaan op elk happy hardcore nummer wat voorbij kwam.
Al snel -kuch na een half uur- hadden we Niels gevonden en konden we echt los gaan, ik weet niet waar ik de energie vandaan haalde maar ben helemaal uit mn dak gegaan. De muziek, de sfeer, de mensen, het is zo geweldig. Je moet wel echt van de muziek houden maar bij mij is dat geen probleem.
Het einde kwam echt veelste snel en ik kan niet wachten tot volgend jaar en tot meerdere feestjes, ik ben verliefd. Verliefd op hardcore, op het hele gebeuren. Echt heerlijk! En voor de mensen die 't willen weten, nee ik liep niet op mn air max en ik had mn haar gekrult. Dus het betekend niet dat je als 'hardcore' meisje er als een vent of gabber uit ziet -zucht-

Toen we uiteindelijk naar de uitgang liepen langs Pussylounge -waar de vijf minuten eerder weg van gingen-draaide Paul Elstak ineens 'Drop it' van 3 steps ahead. En ja hoe dood je ook bent, op dat nummer kan je NIET stilstaan. Gelukkig heeft Kirsten heel de weg dit nummer nog gezongen

Decibel 2011 ' zoutvaatjes, mr polska en huizen op een berg, zit mijn haar wel goed, wil je nog een ijsje?, waar zijn mijn muntjes, kotsende mannen, sexy beesten, het is warm!,  FOOD, water zonder dop, kirsten die oefent, waar zijn mijn benen?'


Het was een geweldig feestje en ben met een glimlach, en veel pijn in mn benen, mn bed ingedoken.

8.09.2011

All I wanna do is the DJ.



Ik kan echt niet wachten, over 11 dagen sta ik op dit moment bij te komen van het gerag op Decibel 2011.
Ik ben mn hak skills al aan 't oefenen maar denk niet dat ik 't ooit zo goed zou kunnen als deze jonge man. En ja ik bedoel die in 't rood. Wat n casanova.

Ik doe veel, zelfs een poging tot. Maar diep down wil ik niet als n randdebiel daar staan te hossen. Hoewel 90% dat wel doet, k maak t wel wat eh ja classy. Mij vind je niet hakkend op n filmpje -denk ik-

Serieus ik heb bij dat filmpje alleen maar in een deuk gelegen. Als je 't geluid uit zet lijkt het alsof hij een spastische aanval krijgt.  De muziek is daarentegen echt heerlijk.

Ik kan niet wachten tot 20 augustus ! Zonnebril op, shortje aan mits het weer 't toe laat en gaaaan!

Trouwens, hakkende jongens zijn niet super sexy. Maar ik maak n uitzondering voor die in 't filmpje, grrr.


8.08.2011

Vier juni tekeningen.


You give me strength when I start to worry
You lift me up when Im feeling sorry
Youre building me up with love & affection
When Im in danger youre my protection
And Im the one you can depend upon
Ill always treat you right, never do you wrong
Just feel the love burning inside of me
Its gonna last for eternity
-No mercy ' When I die.


Als je me kent weet je dat mijn relatie al een tijdje over is. En als je een persoon bent die daadwerkelijk gevoel kent, dan weet je vast wel dat een relatie verbreken een van de ergere dingen is die je als mens moet doen. Maar soms moet het, precies omdat het niet kan. Omdat je je gaat ergeren aan de manieren hoe hij zijn sokken neer pleurt, of iets doet zoals jij het precies niet wilde. Meerdere malen.

Maar ergens hou je er ook weer van hoe hij zo debiel doet als maar zijn kan en je samen buikpijn hebt van het lachen, op dat soort momenten zijn er geen 'Maar dit was niet de bedoeling' momenten, dan zijn die sokken niet zo belangrijk en is je wereldje even alleen van 'jullie'. Want dat idee van, ons, dat is er dan nog. Maar niet voor lang meer, en dat weet je ook. Dat weet hij ook, dat het wel ging stranden. Want er bestaat geen voor altijd, daar ben je wel bewust van.

Dat maakt het verdriet niet minder erom, en de haat die je na jullie beslissing hebt ook niet. Want haten doe je, no matter what.
Ik geloof er niet in, vriendjes zijn met je ex. Sowieso niet omdat je veel intiems hebt gedeeld. En als je diegene ziet, en je zijn geurtje opsnuift, zijn armen weer even om je heen voelt -ookal is het maar een hallo-  dat je dan toch ergens diep down een spark voelt.

Ik kan geen hater blijven, daarvoor ben ik te lief -stop met lachen, ik ben heel erg lief zo nu en dan-. Ik kan geen vriendin blijven, want daarvoor hebben we teveel meegemaakt, en weten wij teveel hoe het niet werkt.
Maar een leven zonder hem, dat is ineens wel stil. Dan ben ik liever alles in een, dan niks.

Maar dat gaat niet. En daar zal ik mij bij neer moeten leggen. We hebben er samen voor gekozen. Samen.
Ik omdat er geen ruimte is voor mij. Hij omdat ik teveel ruimte vroeg.

8.04.2011

Good things come to those who wait.

December 2010, ik heb de Elle gekocht, ik koop nooit de Elle. Maar zodra er iets over 'jaarhoroscoop' op staat dan beland de Elle net iets sneller in mijn mandje dan normaal -mompelt iets over spiritualiteit-. De Elle dus, prachtig blad moet ik ze toegeven daar. Ik blader door het blad heen, pagina's glijden tussen m.n. vingers met een behoorlijke snelheid. Ken je dat? Als ergens op staat 'Nu met speeltje' dat je dan meteen het speeltje gaat zoeken in bijvoorbeeld een doos met cornflakes. Dat gevoel had ik met de Elle, en de Elle met mij. Ze moest me wat vertellen, ik wist het zeker. En het zou dieper gaan dan de nieuwste mascara van Lancome, I just knew it. En daar stond het dan met koeienletters... RAM.
Als je me zou kennen dan weet je dat ik een ram ben, dat is ook de grootste reden waarom ik veel mensen heb die me niet mogen, rammen zijn namelijk niet aardig, hoewel ik heel lief ben... dat dan weer wel. Maar goed, ram it is. Snel glijden mijn ogen over de pagina heen, woorden blijven hangen, sommige weer niet.
In dat stukje van ik denk zo'n 300 woorden staat er dat voor de Ram 2011 HET jaar gaat worden, niet hét jaar maar HET jaar 2011, dat is van de ram. Ik geloofde ze, de bitches. Ik geloofde ze echt - nee noem me niet naief, ik heb een prachtige gave, waar de Elle niet aan kan tippen-.

2011, het jaar waarin ik een baantje had -ha- bij de Blokker, SJD ''studeerde'' nja ik deed een poging tot en het jaar waarin ik 2 jaar een relatie zou hebben -zou-.

Het zag er tot voor kort niet rooskleurig uit, werk was een drama, behalve mijn lieve collega's (nja oke niet alle maar goed, niet iedereen vind mij aardig en vice versa, koekje erbij?). Ik moest stoppen met mijn opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening, en ik had een geweldige hernia te pakken. Wauw, het kon niet beter. Tot dat mijn ex en ik besloten een punt achter onze relatie te zetten. Dat was de kers op de taart. Oja en diegene daarboven besloot ook dat ik vijf keer zakte voor mijn autotheorie. Alsof het al niet erg genoeg was dat ik na 13,5 jaar mijn hondje verloor. De fik erin met de Elle, thans..

In de laatste periode , oke oke de laatste weken, is mijn hele leven whoesh 180 graden omgedraaid. Ik heb me ingeschreven voor een opleiding die ik wél leuk vind namelijk HBO Intergrale Veiligheid, en ik ga er alleen heen. Wat voor mij Mevrouw Paniekaanval, erg spannend is. Ik heb een nieuwe baan aangeboden gekregen bij een supertoffe winkel met hele leuke mensen. Ik kijk er echt naar uit. Ook heb ik op een wonderbaarlijke manier mijn autotheorie gehaald, dus in september maak ik de A20 onveilig in mijn jaja nu komt het toekomstige Golf MK1 Cabrio -we zijn nog niet bij elkaar, maar ik werk me butt off om het realiteit te maken-. Ik heb nu ook een vakantiebaantje erbij en ik ben heerlijk opdreef voor mijn waggeltje. Ik ben tante geworden van een prachtig nichtje genaamd Marlies, en ik ga zo snel mogelijk beginnen met mijn eigen droom, motorrijden. Ook krijg ik de geweldige kans door superlieve mensen om mee te gaan naar Decibel Outdoor op 20 augustus -toetoet boink boink hakken en zagen- En en en ik schrijf nu vast bij The Nail Factory Ook heb ik een meet and greet gewonnen met - drumrolls please-  Misslipgloss herself, dat was overigens gisteren en daar komt nog een verslagje van! Het was een geweldige ervaring, ik loop nogsteeds op wolkjes door alle positieve en vooral leuke dingen!

Ik geloof niet echt dat ik alle goeie karma verdien, maar diegene die me alles op mn pad stuurt, dankjewel. Ik ben zo blij, ik ben al soms een emotioneel typje maar ik kan wel huilen van geluk, echt good things come to those who wait.. 

Enne Elle, good job. Maken jullie de horoscoop de volgende 4 maanden ook nog even waar? Bedankt!

7.23.2011

There will be no tomorrow.

Eigenlijk had ik een shoplog opgenomen voor de site, toen ik ineens op twitter las dat Amy Winehouse is overleden. Ondanks dat mevrouw zich zelf niet al te serieus nam en niet vies was van wat coke of wijn vind ik het bizar. Ze was pas 27 jaar en had nog alle kansen om clean verder te leven en doen waar ze goed in was, namelijk muziek maken.

Nog nooit heb ik een foto opgehangen van een artiest, of ben ik ''fan'' geweest, maar van Amy hingen er diverse artikelen uit HP De Tijd in een fotolijstje aan mijn muur en heb ik ook een DVD van een van haar concerten. Haar stem, prachtig! En ze is ook echt een prachtige vrouw. Ooit heb ik gehoord dat iemand mij op Amy Winehouse vond lijken, nou vind ik dat best een compliment maar heb het nooit begrepen.

Terug naar haar liedjes, echt elk nummer heb ik geluisterd, live, akoestisch noem het maar op. Ik ken bijna elk nummer uit mn hoofd. Met als favoriet ''Will you still love me tomorrow''. Prachtig, als ik ooit op een dag ga trouwen dan moet dat nummer gedraaid worden! No doubt.

Kan het nog steeds niet begrijpen waarom alle idolen heengaan op een veelste jonge leeftijd, Jim Morrison was namelijk ook pas 27 jaar even als Kurt Cobain.

Rest in peace Misses Jones.

7.22.2011

Een kwestie van smaak.

Ik kwam op de tag van Gonny op het idee om een stukje over mijn nogal aparte muzieksmaak te schrijven. Hoewel het bijna middernacht is heb ik op een vreemde manier altijd heel veel inspiratie rond dit tijdstip, dit keer over muziek.

Vroeger luisterde ik veel als metalhead naar harde rock bands, zelfs tot het niveau van ''screamo'' en ''hxc''. Als ik het nu beluister denk ik ''Girl what was wrong with you'. Maargoed, iedereen gaat wel eens door zijn alternatieve periode heen.
Ik ben opgegroeid met rockmuziek, mijn zus en broer speelden allebei in een bandje waarvan mn broer nogsteeds actief is als drummer in de cover band ''Get it on''. Zelf zing ik graag, je kan dus wel zeggen dat wij aardig muzikaal zijn in de familie. Rock is dus altijd een stukje van mij geweest, en dat zal het ook echt blijven.
Toen ik 15 jaar was ben ik naar de Red Hot Chilli Peppers gegaan in Nijmegen. Dat was echt een geweldige ervaing! Het jaar erop ben ik naar Korn gegaan, ook dat was weer super. Hoewel ik er nu niet meer voor zou kiezen dat ter zijde.

Tegenwoordig luister ik nogsteeds naar harde muziek alleen dan op een andere manier, namelijk hardcore en hardstyle. Voornamelijk happy hardcore, geef toe het is toch super vrolijk?!

Maar ik kan de muziek die in de ''top 40'' staat ook waarderen, en met uitgaan ga ik ook los op de house nummers en reaggeton. Hoewel ik in mn vrije tijd toch echt liever met Fear Fm sta mee te hossen dan dat ik uit mezelf R&B opzet, behalve de oude foute nummers van vroeger.

Want ook ik heb een foute kant, dat mag je nu ook al denken na de Hardcore en alles maar ik kan echt genieten van muziek ala Skihut Rotterdam. Een vreselijke guilty pleasure, maar vooralsnog ik zet het alleen aan mits ik een wijntje op heb (of niet want ik kan ook zonder drank me uitstekend vermaken haha). Of gewoon in een gekke bui ben, wat vreselijk vaak gebeurt haha.

Echter vind ik het jammer dat mensen super snel een vooroordeel over je hebben zodra je zegt dat je hardcore/happyhardcore of hardstyle luistert, ik snap het niet zo goed. Ja de link zou kunnen worden gelegd met de echte kerngabbers die discrimineren en dergelijke maar niet iedereen is zo, dat is net zo als ik zou zeggen dat alle mensen die rap luisteren gangsters zijn? Een beetje kortzichtig maar helaas is het wel zo, moet ik dan maar zeggen uit zelfbescherming dat ik graag naar Rihanna of Lady Gaga luister? Het zou kunnen maar zo zit ik niet in elkaar, mijn muziek is mijn passie. Of ik nou zing of niet, ik luister er gewoon naar. En het is inderdaad een beetje twisted dat ik soul en rock zing. Maargoed het lijkt mij vrij apart als ik tijdens een optreden een hele ode doe aan Paul Elstak nummers.

Ach het is een kwestie van smaak, ik ben blij dat ik geen ''standaard'' typje ben en een beetje afwijk met mijn muziek smaak van de rest van het kluitjesvolk.
Een meisje die van motorrijden houd en hardstyle luisterd... wat moet je er toch mee aan.. Oja en ze heeft ook nog eens een passie voor beauty!

7.21.2011

Lief hondje.

Even iets totaal iets wat niet met beauty te maken heeft, het is immers mijn eigen plekje. Maar alsnog.

Ongeveer anderhalve maand geleden ben ik mijn hond verloren. Mijn trouwe Duitse Herder van 13 jaar en 5 maanden. Het is een hele mooie leeftijd voor een hond, maar wel 13,5 jaar van mijn jeugd symboliseert.
Het ging wel nadat we haar hadden ingeslapen, met mij dan. Heb wel gehuild om het verlies maar had er vrede mee, sinds dien heb ik een pandora bedeltje om mijn ketting hangen met haar as erin. Wat wel vreemd was, is dat ik met mijn beste vriendin een dagje naar het strand ging (een week ervoor) en ik mijn ketting met het hartje van mijn toenmalige vriend even om en af had gedaan, ik twijfelde of ik hem nog wel om wilde hebben. Na enig twijfelen had ik hem toch weer omgedaan en toen ik een shirt aan trok sprong zo het kettinkje uit elkaar. Het kettinkje vond ik maar het hartje wat er aan hing was ineens verdwenen.
Het lag nergens onder en had heel mn kamer overhoop getrokken, het was gewoon weg. Dat had geen toeval kunnen zijn.

Ik schrijf dit om even mijn hart te luchten, voor andere mensen is een hond ''maar'' een hond maar voor mij betekende dit pluizenbolletje veel meer. Ze was mijn lieverd.  Ik had na haar overlijden een stukje op mijn facebook gezet.

''Het is maar een hond''
Toen ik vijf jaar oud was, haalde mijn vader mij een keer op bij de kleuterklas. Been there done that, alleen het verschil was dit keer dat er een heel klein zwart bruin hondje naast hem zat. Aan een riempje.Ik mocht, hand in hand met papa, een stukje lopen met het hondje. We huppelden, we liepen en we rende een stukje. Het hondje deed alles met mij mee, we waren twee puppy's. Al snel deden we meer dingen samen, naar het Kralingse Bos, leren skeeleren (niet de hond..). Dat hondje werd groter, dat hondje werd familie.Dat hondje noemden wij Fardou, dat is Fries niet dat wij related zijn maar het is Fries, en dat werd al snel Doekje of Doek Doek Dier. Hoe je het beestje ook noemde, de band was er al.Je houd het altijd in je achter hoofd, op een dag is ze er niet meer. Vooral omdat ze ouder werd. Het kan altijd aflopen.Maar je gaat er nooit van uit, dat het voelt alsof je een familielid kwijt bent. ' Het is maar een hond ..' 


Voor mij was ze niet maar een hond, maar mijn jeugd. Gisteravond, ik 19 jaar, en Doekje 13,5 , hebben we besloten dat het niet zo meer verder kon, onze vriendschap eindigde na 13 jaar, in een kil kamertje. Waar het begon zal ik nooit meer vergeten... Ze heeft een TIA gehad, en het is hartverscheurend om te zien hoe ze liep en keek, het was wel een hond, maar het was geen Fardou meer. Ondanks dat je weet dat het voor het hondje beter is, is het alsnog ondenkbaar hoe het nou verder moet zonder.. Duizend woorden kunnen niet beschrijven wat ik nu voel. Verdriet, gemis, liefde die er onvoorwaardelijk was.
Bedankt Fardou, bedankt voor alle wandelingen samen, dat ik alles tegen je kon zeggen. Bedankt voor de vriendschap. Tot ziens ouwe.

Straks, als ik oud ben, ziek en zwak
en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is, en laat me gaan......
de laatste goede daad.

Beslis voor mij, en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
of uitstel tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang, tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan,
noemt me bij de liefste naam
en houdt me stevig vast.
Voor het laatst
groet ik je met mijn hondenstaart....
Wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit? - nee huil nu niet -
Een wijs besluit dat werd gegrond
op een oud en uniek verbond:
jij bent mijn baas en ik jouw hond.


Ik moest het even kwijt, ik ben geen emotioneel wrak, maar soms uit het niets mis ik haar. Ik draag haar altijd bij me, en weet dat ze er is.

7.20.2011

Hello Internet



Wie ben ik?
Ik ben Laine, en nee geen Leen. Ik ben 19 jaar oud en volg sinds het begin van de hype alle beautyblogs. Ik ben een addict en vond het tijd voor mijn eigen mening! Er zijn duizenden beautyblogs maar ik hoop en denk dat mijn blog een stukje anders is. Naast beauty ben ik ook fan van motoren en motorrijden! Een mix van girly en tomboy in éen blog.
Ik woon al heel mijn leven in de mooiste stad van Nederland namelijk Rotterdam.
Ik studeer HBO Intergrale Veiligheid, en ben freelance fotografe.


Waar hou ik van?
Ik ben een groot voorstander van cocktails drinken, dansjes doen, heel veel lachen en alles op wielen met snelheid. Voorkeur gaat uit naar een Honda CBR 600RR en hoop daar snel eigenaresse van te worden. Mn droomauto is een Bugatti Veron of een Audi R8 V8 Spyder. Ik ben aan het sparen voor een Louis Vuitton Speedy 30 Damier Azur


Wat ga ik schrijven?
Alles over mijzelf, beauty, mijn passie motoren en lifestyle en fashion. Ik ben geen guru of professional. Dit is mijn eigen mening en het zijn mijn eigen tips en ideeën. Ik wil niemand kopiëren en ben geen 13 in een dozijn blogger.

Enjoy!